Poldercultuur

Polderen betekent niets meer of minder dan 'overleggen'. De term wordt gebruikt om aan te geven dat er in Nederland flink wordt onderhandeld alvorens het tot een overeenkomst komt. De term is al eeuwenoud, want ooit onderhandelden boeren, burgers en buitenlui met landeigenaren, overheden en edelen over dijken om te voorkomen dat polders te vol zouden worden waardoor land onder water zou komen te staan, maar ook om nieuw land te 'winnen'.

In de politiek deed het woord polderen zijn intrede in 1950, maar de meningen zijn verdeeld. Wij laten dat verder maar voor wat het is.

Het poldermodel, tja, het heeft voordelen, maar dat geklets is doorgeschoten in Nederland, alsof er niets meer 'ad hoc' mag worden afgesproken. Het SRP streeft ernaar in harmonie tot afspraken te komen, waarbij het belang van de Nederlandse burger altijd voorop staat.
Formeel is het poldermodel ontstaan door onderhandelingen tussen werkgevers, vakbonden en de overheid, terwijl het toch eigenlijk een verhouding tussen de sociale partners betreft, waarmee de overheid feitelijk niets te maken zou hoeven hebben.

De sociale partners zijn de werkgevers en de werknemers die zich via hun belangenorganisaties laten vertegenwoordigen, bereikte resutaten worden door beiden aan hun achterban ter goedkeuring voorgelegd.
De laatste jaren zie je een overheid die zich er, deels onder druk van Brussel, steeds meer mee bemoeit.

Waarom de overheid graag sturing aan geeft is om een bereikt akkoord bindend te verklaren voor een hele sector, zo is de CAO (Collectieve Arbeids Overeenkomst) ontstaan.
Het wonderlijke is dat zowel de prijzen als de lonen in harmonie zouden moeten blijven om te voorkomen dat er inflatie ontstaat waarbij de burger minder voor zijn Euro krijgt dan in een vergelijkbare eerdere periode.

Anno 2023 zagen we dat prijzen 20 tot 30% stijgen en de lonen rond de 10% verhoging blijven hangen.

De uitgaven van een Regering, die de laatste jaren fors uit de hand lopen, moeten beteugeld worden, je kunt niet méér geld uitgeven dan je binnenkrijgt, dat kan een bedrijf ook niet en u met uw huishouden evenmin. Helaas zijn 'schulden' op zich een verdienmodel geworden en lenen de normaalste zaak van de wereld. Daar wil het SRP vanaf.

Ontevredenheid ligt op de loer bij inflatie, een Kabinet kan zelfs aan het wankelen worden gebracht als oppositionele geluiden tot stoornissen gaan leiden. Daarom vinden wij van het SRP dat Kabinetsbeleid altijd gestoeld moet zijn op een brede draagkracht in de samenleving.
Het is bizar dat meerdere partijen door de gevestigde orde al vóór de verkiezingen worden uitgesloten van deelname aan een nog te vormen Regering. Dat is ondemocratisch.

In een democratie is de wil van het volk leidend, burgers in een democratie moeten beslissen over het beleid, benoemingen, wetten, regels en internationale afspraken (bijvoorbeeld de dictaten vanuit Brussel/ EU) en acties (zoals de oorlog in de Oekraïne.)

Waarom dit platform?

Het SRP (sociaal-realistisch-platform) startte als een Internetbeweging, het is partij-onafhankelijk en wijst begrippen als 'links', 'rechts' en 'het politieke midden' af.

De politiek in Nederland kenmerkt sinds de Tweede Wereldoorlog in drie stromingen, te weten:

1. De Christen-Democratie
2. De Sociaal-Democratie
3. Het Liberalisme

De PvdA, het CDA en de VVD verdelen sinds 1948 de politieke posten, als het ze uitkomt mogen kleinere partijen aanschuiven. Deze 'verdeel en heers' politiek leverde de burger de laatste decennia geen echte vernieuwingen op, wel crises.

Het sociaal-realisme richt zich op de burger, wat is werkelijk in zijn of haar belang?
Bij grote vraagstukken zal de burger om een dwingend advies moeten worden gevraagd middels een referendum waarbij de opkomst én de meerderheid minimaal 50% dienen te zijn.

Het sociaal-realisme heeft geen enkele binding met een bestaande politieke stroming.
Totdat deze website begon te publiceren over sociaal-realisme in de politiek was hier niets over te vinden.

Laat uw stem écht spreken en neem niet langer genoegen met enkele seconden democratie eens in de vier jaar.